Είναι όμως αφορμή να σκεφτούμε τα εκατομμύρια αδέσποτα, σκύλους και γάτες, που δίνουν αγώνα επιβίωσης στους δρόμους των πόλεων και την ύπαιθρο.
Να θυμώσουμε με την κυβέρνηση που κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί, επιμένοντας σε ένα κενό ουσιαστικού περιεχομένου «φιλοζωικό» αφήγημα, και με όσους δήμους αρνούνται να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, όπως αυτές προβλέπονται με σαφήνεια από την ισχύουσα νομοθεσία.
Να συνειδητοποιήσουμε ότι οι συνεχιζόμενες κακοποιήσεις δεν αφορούν μόνο τα ζώα: η βία απέναντι στα ζώα είναι «προθάλαμος» για τη βία απέναντι σε ανθρώπους.
Να συναισθανθούμε την αγωνία και τις θυσίες των εθελοντών: η κοινωνία των πολιτών πασχίζει για όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και σηκώνει βάρος που δεν της αναλογεί, για να καλύψει την ανυπαρξία του κράτους.
Για τον ΚΟΣΜΟ τα ζώα -όλα, όχι μόνο τα ζώα συντροφιάς- αποτελούν ένα συναρπαστικό παράλληλο σύμπαν νοημοσύνης, κοινωνικότητας και ενσυναίσθησης. Η προστασία τους είναι αξία αδιαπραγμάτευτη.
Και ζητούμε να ανοίξει η συζήτηση για τη συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας τους, αφού το Σύνταγμά μας τα προστατεύει μόνο ως κομμάτι του περιβάλλοντος.