Τον αντίκτυπο των υπεράκτιων αιολικών πάρκων, καθώς και άλλων θαλάσσιων πηγών ενέργειας, στον τομέα της αλιείας εξέτασε στις 25/05/21 η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αλιεία (European Parliament's Committee on Fisheries - PECH)[1].
Προς το παρόν, λειτουργούν 110 υπεράκτια αιολικά πάρκα με περισσότερες από 5,000 ανεμογεννήτριες στα ύδατα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου και από αυτά παράγεται ηλεκτρική ενέργεια συνολικής ισχύος 22 GW. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι έως το 2050 απαιτείται υπεράκτια αιολική ενέργεια από 240 έως 450 GW. Βεβαίως, πέρα από τις υπεράκτιες ανεμογεννήτριες υπάρχουν, μεταξύ άλλων «υγρών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», και η παλιρροϊκή και η κυματική ενέργεια. Όμως, η αναλογία άλλων ανανεώσιμων υπεράκτιων εγκαταστάσεων, όπως οι προαναφερόμενες, προς τις υπεράκτιες ανεμογεννήτριες είναι μικρότερη από 1% (λειτουργική και προγραμματισμένη)[2]. Γι’ αυτόν τον λόγο, η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αλιεία (European Parliament's Committee on Fisheries - PECH) εστίασε στον αντίκτυπο των υπεράκτιων αιολικών πάρκων στον τομέα της αλιείας.
Σήμερα, οι αλιευτικές δραστηριότητες (ενεργητικές ή παθητικές) στα υπεράκτια αιολικά πάρκα είναι περιορισμένες ή αποκλεισμένες στις περισσότερες χώρες. Τι πρέπει, όμως, να συμβεί, ώστε να βελτιωθεί η συνύπαρξη υπεράκτιων αιολικών πάρκων και αλιείας; Οπωσδήποτε θα πρέπει να υλοποιηθεί ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός σε όλα τα κράτη-μέλη, που «βρέχονται» από θάλασσα, με απόλυτο σεβασμό των οικολογικών ορίων και των φυσικών πόρων και φυσικά όχι με… μονοδιάστατα συμφέροντα.
Μοιραία, όπως τα πάντα, έτσι και τα υπεράκτια αιολικά πάρκα έχουν θετικά και αρνητικά. Τα οφέλη από αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά (σ.σ. παραγωγή «καθαρής» ανεξάντλητης ενέργειας), όμως περαιτέρω έρευνα θα πρέπει να γίνει για τις αρνητικές επιδράσεις τους στην θαλάσσια ζωή. Παράλληλα, περισσότερη έρευνα απαιτείται και για την αξιολόγηση των πιθανών αρνητικών επιπτώσεων των υπεράκτιων αιολικών πάρκων στην αλιεία.
Ο αντίκτυπος στην αλιεία σημαίνει αντίκτυπος στις επιχειρήσεις, στις οικογένειες και στις παράκτιες κοινότητες. Κάθε αλιέας στη θάλασσα δημιουργεί περίπου πέντε θέσεις εργασίας στην ξηρά, στην εφοδιαστική αλυσίδα, στην επεξεργασία, στο εμπόριο ιχθύων, στις υπηρεσίες και στην συντήρηση. Μάλιστα, ενδέχεται να απαιτηθεί περαιτέρω νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε περίπτωση που ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός των κρατών-μελών δεν συμπεριλάβει την αλιεία με τρόπο δίκαιο.
Η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξέφρασε, επίσης, την ανησυχία της σχετικά με το ότι τα θαλάσσια αιολικά πάρκα είναι πιθανό να μεταβάλλουν την χωρική κατανομή και την αφθονία των θαλάσσιων ειδών. Επεσήμανε, επιπλέον, ότι θα επηρεαστούν οι αλιευτικές επιχειρήσεις μικρής κλίμακας, τόνισε ότι ενδέχεται –με την αύξηση των υπεράκτιων αιολικών πάρκων- να συγκρουστούν τα συμφέροντα των επενδυτών με τον αλιευτικό κλάδο και υπογράμμισε ότι είναι πολύ προβληματική η ασφάλιση των αλιευτικών σκαφών, που δραστηριοποιούνται σε αιολικά πάρκα, λόγω των ανεπαρκών επιπέδων αποζημίωσης, τα οποία προσφέρουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια των αλιευτικών σκαφών[3].
Συμπερασματικά, η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αλιεία κατέληξε, μεταξύ άλλων, στο ότι η επέκταση της παραγωγής υπεράκτιας αιολικής ενέργειας απαιτεί μια έξυπνη προσέγγιση, για να εξασφαλιστεί η συνύπαρξή της με άλλες δραστηριότητες, όπως για παράδειγμα με την αλιεία[4].
[1] https://emeeting.europarl.europa.eu/emeeting/committee/el/agenda/202105/PECH [2] https://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2014_2019/plmrep/COMMITTEES/PECH/DT/2021/05-25/1217673EL.pdf [3] https://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2014_2019/plmrep/COMMITTEES/PECH/PR/2021/05-25/1224945EL.pdf [4] https://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2014_2019/plmrep/COMMITTEES/ITRE/AD/2021/05-25/1222648EL.pdf