Το εφιαλτικό σενάριο να μένει χωρίς πάγους ο Αρκτικός Ωκεανός κάποιους μήνες του χρόνου, μοιάζει να πλησιάζει...
Σύμφωνα με νέα έρευνα επιστημόνων του UCLA, η κλιματική κρίση ίσως επιφέρει αυτή την αλλαγή ήδη από το 2044 με 2067.
Η μείωση των πάγων βέβαια δεν ήταν κάτι άγνωστο στην επιστημονική κοινότητα: Μετρήσεις από δορυφόρους δείχνουν ότι από το 1979, η ποσότητα του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική τον Σεπτέμβριο- τον μήνα κατά τον οποίο υπάρχει ο μικρότερος όγκος πάγου- έχει μειωθεί με ρυθμό 13% ανά δεκαετία.
Μέχρι σήμερα, ωστόσο, υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις στις προβλέψεις για την πλήρη απουσία πάγων. Άλλα μοντέλα μέτρησης τοποθετούν την αρχή του φαινομένου ήδη στο κοντινό 2026, ενώ άλλα στο 2132.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Τσαντ Θάκερι -βοηθός ερευνητής στο Κέντρο Κλιματικών Επιστημών του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας του UCLA-, ένας λόγος που οι προβλέψεις για τον θαλάσσιο πάγο έχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ τους, είναι πως διαφέρουν ως το πώς εξετάζουν μία διαδικασία, που λαμβάνει χώρα όταν λιώνει εντελώς ένα κομμάτι θαλάσσιου πάγου, αποκαλύπτοντας μια πιο σκοτεινή επιφάνεια θαλάσσια νερού, η οποία απορροφά περισσότερο φως από τον πάγο (sea ice albedo feedback).
Αυτή η αλλαγή στην ανακλαστικότητα (albedo) προκαλεί μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας τοπικά, με αποτέλεσμα να λιώνει πιο πολύς πάγος. Ο κύκλος αυτός εντείνει τη θέρμανση- γι' αυτό και ο Αρκτικός Ωκεανός θερμαίνεται δύο φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Για τη μελέτη τους, ο Θάκερι και ο Άλεξ Χολ, καθηγητής ατμοσφαιρικών και ωκεανικών επιστημών, ανέλαβαν να διαπιστώσουν ποια μοντέλα είναι τα πιο ρεαλιστικά όσον αφορά στο πώς εξετάζουν τις επιπτώσεις του sea ice albedo feedback, προκειμένου να προβούν στις πιο ρεαλιστικές προβλέψεις περί απώλειας θαλάσσιου πάγου.