Η μείωση των εκπομπών μεθανίου, που προέρχονται από την ανθρώπινη δραστηριότητα (σ.σ. πρόκειται για ποσοστό 60% του συνόλου των εκπομπών), είναι ένας από τους κρισιμότερους στόχους προς την κατεύθυνση ενός κλιματικά ουδέτερου κόσμου.
Τα μέτρα που έχουν παρθεί για τον περιορισμό των εκπομπών μεθανίου, σε συνδυασμό με επιπλέον μέτρα, τα οποία επιβάλλεται να παρθούν, θα μπορούσαν να μειώσουν τα ποσοστά εκπομπών μεθανίου έως και 45% (ή διαφορετικά 180 εκ. τόνους [Mt/yr] ετησίως) έως το 2030. Το γεγονός αυτό θα απέτρεπε αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 0.3°C έως το 2040. Παράλληλα, θα αποφεύγονταν κάθε χρόνο 255,000 πρόωροι θάνατοι, 775,000 νοσηλείες στα νοσοκομεία λόγω ασθενειών σχετικές με το άσθμα, 73 δις χαμένες εργατοώρες εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης και 26 εκ. τόνοι χαμένων σοδειών παγκοσμίως.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά εκπομπών μεθανίου από ανθρωπογενείς δραστηριότητες παρατηρούνται στους εξής τρεις τομείς: ορυκτά καύσιμα (35%), απόβλητα (20%) και γεωργία (40%). Η ένταση των μέτρων περιορισμού των εκπομπών μεθανίου, το οποίο συναντάται σε ποσοστό άνω του 85% στο φυσικό αέριο, διαφέρει από χώρα σε χώρα και από τομέα σε τομέα.
To μεθάνιο συγκαταλέγεται στα αέρια του θερμοκηπίου και είναι δεκάδες φορές πιο δραστικό σε σχέση με το διοξείδιο του άνθρακα, αναφορικά με την συμβολή του στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Η ατμοσφαιρική συγκέντρωση μεθανίου, επιπλέον, αυξάνεται ταχύτερα σήμερα από κάθε άλλη φορά από την δεκαετία του 1980.
Εν κατακλείδι, οι στρατηγικές απανθρακοποίησης δεν είναι ικανές από μόνες τους, ώστε να περιοριστούν οι εκπομπές μεθανίου. Κατά τον σχεδιασμό αυτών, που θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικός και με το βλέμμα στο μέλλον, θα πρέπει να συνεκτιμώνται όλες οι παράμετροι. Ο δρόμος για την «πράσινη» μετάβαση είναι σε κάθε περίπτωση μακρύς και δύσκολος…
Παρακάτω ακολουθεί ολόκληρη η σχετική μελέτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (United Nations Environment Programme):