Έχοντας μειωθεί τα κόστη για την ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά και έχοντας εισχωρήσει στην αγορά ενέργειας νέες τεχνολογίες, η θερμοκρασία του πλανήτη μειώθηκε κατά 1 βαθμό Κελσίου, σε σχέση με την πρόβλεψη για το 2100, πριν από την Συμφωνία των Παρισίων (2015), όταν 196 Κράτη συμφώνησαν να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Παρ' όλα αυτά, η ανθρωπότητα απέχει πολύ ακόμα από τον στόχο της συγκράτησης της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Η νέα έκθεση (δείτε εδώ) του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA - International Energy Agency), που δημοσιεύτηκε χθες (20/04), φανερώνει πως θα πρέπει να δοθεί έμφαση σε τέσσερις άξονες-πολιτικές, προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει περιθώριο παραμονής στον στόχο του 1,5 βαθμού Κελσίου έως το 2100.
Ο πρώτος άξονας αφορά στην επιτάχυνση της αποανθρακοποίησης των ενεργειακών συστημάτων και στην περαιτέρω πρόοδο αναφορικά με την ενεργειακή αποδοτικότητα. Η ισχύς των ΑΠΕ θα πρέπει να τριπλασιαστεί έως το 2030. Παράλληλα, το μερίδιο της αγοράς, που θα καταλαμβάνουν τα ηλεκτρικά οχήματα θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά έως το ίδιο έτος.
Ο δεύτερος άξονας αφορά στην αποψίλωση, που πρέπει να φτάσει σε μηδενικά επίπεδα έως το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας. Η γεωργία, η δασοκομία και άλλες χρήσεις γης, είναι υπεύθυνες για περίπου το ένα πέμπτο του παγκόσμιων ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Παράλληλα, ο τρίτος άξονας, για τον οποίο κάνει λόγο ο IEA, σχετίζεται με την αντιμετώπιση των εκτός διοξειδίου του άνθρακα εκπομπών (π.χ. εκπομπές από μεθάνιο). Το μεθάνιο ευθύνεται για περίπου το 30% της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας από τη Βιομηχανική Επανάσταση. Έτσι, η απουσία δράσης στις συγκεκριμένες εκπομπές θα μπορούσε να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Tέλος, ο τέταρτος άξονας πολιτικής αναφέρεται στη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, που αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο στον μετριασμό της κλιματικής κρίσης.