Στρώματα πάγου μπορούν να καταρρεύσουν στον ωκεανό με ρυθμούς έως και 600 μέτρων την ημέρα, τονίζεται σε μελέτη που δημοσιεύτηκε χθες (05/04) στο επιστημονικό περιοδικό «Nature», με τίτλο «Rapid, buoyancy-driven ice-sheet retreat of hundreds of metres per day» (δείτε εδώ).
Οι επιστήμονες ανέφεραν στην έρευνά τους πως η ανακάλυψη αυτή φανερώνει ότι κάποια στρώματα πάγου στην Ανταρκτική, συμπεριλαμβανομένου του «Παγετώνα της Αποκάλυψης» (Doomsday Glacier), θα μπορούσαν να υποχωρήσουν με ραγδαίους ρυθμούς στο εγγύς μέλον, γεγονός που θα συνεπαγόταν την επιτάχυνση της αύξησης της στάθμης της θάλασσας, φαινόμενο που συνδέεται άρρηκτα με την υπερθέμανση του πλανήτη.
Χιλιάδες πόλεις σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να επηρεαστούν από την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, εξαιτίας της αποκόλλησης και κατάρρευσεις παγετώνων και γι' αυτό, πλην της προσπάθειας διατήρησης της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, απαραίτητες είναι οι στρατηγικές προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, ώστε να υπάρξει μετριασμός στο κοινωνικό κόστος.
Η Δρ Christine Batchelor, που ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε: «Η έρευνά μας παρέχει μια προειδοποίηση από το παρελθόν σχετικά με τις ταχύτητες με τις οποίες τα φύλλα πάγου είναι ικανά να υποχωρήσουν. Φαίνεται, μάλιστα, ότι η υποχώρηση μπορεί να είναι πολύ πιο γρήγορη από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα. Η παρακολούθηση του ρυθμού απώλειας είναι κρίσιμη, αν, για παράδειγμα, μια άνοδος που αναμένεται για 200 χρόνια μπορούσε να συμβεί σε 20. Η συγκεκριμένη έρευνα θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί, για να επιτρέψει σε μοντέλα υπολογιστών να κάνουν ασφαλέστερες προβλέψεις σχετικά με τη μελλοντική απώλεια πάγου».
Στην περιγραφόμενη έρευνα χρησιμοποιήθηκε χαρτογράφηση υψηλής ανάλυσης του βυθού της θάλασσας στα ανοιχτά της Νορβηγίας, όπου μεγάλα στρώματα πάγου κατέρρευσαν στο τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από 20,000 χρόνια και με σύγχρονες μεθόδους υπολογισμών, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν την ταχύτητα κατάρρευσης του νορβηγικού στρώματος πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν να παρατηρήσουν ταχύτητες μεταξύ 50 και 600 μέτρων την ημέρα. Πρόκειται για 20 φορές ταχύτερη υποχώρηση από την ταχύτερη που έχει καταγραφεί από δορυφόρους και ειδικότερα από εκείνη των 30 μέτρων την ημέρα στον παγετώνα «Πάπα» στη δυτική Ανταρκτική. Οι κορυφογραμμές είχαν μελετηθεί στο παρελθόν, στην Ανταρκτική, αλλά μόνο σε μια έκταση 10 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η νέα μελέτη κάλυψε μια έκταση 30,000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και 7,600 κορυφογραμμές.